Laat ik mij even kort aan U voorstellen. Ik ben Lylette Twisk, trotse moeder van drie kinderen, Puck [21, inmiddels op kamers], Joris [18]  en Sjuul [15], en inmiddels alweer 25 jaar gastouder.

In Amsterdam heb ik meegeholpen aan het opzetten van een particuliere crèche. Het was een hele leuke uitdaging. Samen met mijn collega zouden wij een groep starten. We begonnen met een kind vervolgens werden het er twee en al snel werden het er heel veel. De crèche was gehuisvest in een duur pand. Daarom waren overvolle groepen met wisselende en ongeschoolde leiding meer regel dan uitzondering. Het was niet juist, maar toch gebeurde het. Dit ging helemaal tegen mijn principes in. Na lang wikken en wegen besloot ik, dat wat ik in loondienst deed, ook thuis zelfstandig kon doen, maar dan met meer persoonlijke aandacht.

Het begon allemaal met baby's die al snel groter werden. We trokken erop uit met de bolder-wagen en de toen nog onze golden retriever-pup. De huiskamer stond vol met kinderstoelen, boxen en speelgoed. Boven was een aparte kamer met bedjes. Het was een heel vol huis maar ook gezellig. De vraag naar kinderopvang werd steeds groter en de ruimte te klein. Niet lang daarna besloten we te verhuizen. Inmiddels wonen we alweer 20 jaar in Limmen. Hier hebben we ondertussen drie kinderen gekregen. Voor hen is het normaal dat er vaak oppaskinderen zijn. Ze zijn als broers en zussen voor elkaar. De oppaskinderen weten precies bij wie ze moeten zijn voor een potje voetbal.

Aan de keukentafel zitten we vaak te knutselen. De ene keer laten we ons schilderstalent zien en de andere keer zijn we bezig met lijm of klei. We maken graag muziek en doen spelletjes. Soms gaan we naar het bos, het strand of de kinderboerderij. Maar ook thuis in de tuin vermaken de kinderen zich prima. Er is zand, water een schommel en een glijbaan. Ze kunnen lekker crossen op fietsjes of een hut bouwen. In de tuin groeien appels, druiven, bramen en bessen en ander fruit. In de herfst maken we daarvan jam of appeltaart. Dat is altijd een succes! Leerzaam is het ook want sommige kinderen denken dat groenten en fruit in blik groeien.

Mijn ervaring is dat sommige zich niet helemaal thuis voelen op een crèche. Zij hebben behoefte aan persoonlijke aandacht en heel belangrijk, een stabiele omgeving met rust, structuur en een vast gezicht. Afhankelijk van de kinderen hebben we een vast dagritme, ongedwongen en zonder stress. De kinderen voelen zich op hun gemak en ons huis is een tweede thuis voor hen. Ik vind het nog steeds heerlijk om ze op de vangen, met handicap of zonder. Iedereen is welkom!